The Hollywood Reporter Thailand. เทศกาลหนังเมืองคานส์เริ่มขึ้นแล้ว และหลังจากการฉายเปิดตัวอันน่าสยดสยอง เราก็มีบทวิจารณ์ที่อบอุ่นเกี่ยวกับภาพยนตร์ที่ยอดเยี่ยมสองเรื่องสำหรับคุณ Daria Sienkiewicz เฝ้าดู “Le Retour” ที่กำกับโดย Catherine Corsini ซึ่งกำลังกลับมาแข่งขันในการแข่งขันหลัก
ในทางกลับกัน Michał Walkiewicz ไปดูภาพยนตร์เรื่องใหม่ของ Hirokazu Koreeda – “Monster” โดย Cannes Pet และผู้ชนะรางวัล Palme d’Or สำหรับ “Thieves” และพรุ่งนี้เช้าเราจะแบ่งปันความประทับใจของ “Indiana Jones and the Artifact of Destiny” กับคุณ!
คนกับหมู
บทวิจารณ์ภาพยนตร์เรื่อง “สัตว์ประหลาด” ผบ. ฮิโรคาสุ โคเรเอดะ
ผู้เขียน: Michał Walkiewicz
“ถ้าเราปลูกถ่ายสมองของหมูให้เป็นคน เขาจะยังเป็นมนุษย์อยู่หรือไม่” ถามแม่ของเขา Saori (Sakura Ando) มินาโตะตัวน้อย (Souya Kurokawa) พวกเขาร่วมกันเฝ้าดูอาคารที่กำลังลุกเป็นไฟในระยะไกล ซึ่งเป็นบาร์พนักงานต้อนรับอันร่มรื่นที่ว่ากันว่าคุณโฮริ (เออิตะ) อาจารย์ท้องถิ่นมักแวะเวียนมาด้วยกัน คำถามที่ดีหรืออย่างน้อยก็ดีพอที่จะสร้างความขัดแย้งเกี่ยวกับตัวตนรอบตัว ตัวละครเอกของภาพยนตร์เรื่องใหม่ของ Hirokazu Koreeda มีสมองเหมือนมนุษย์ แต่พวกเขาเอาชนะการถดถอยไปสู่ภาษาแห่งความก้าวร้าวด้วยความเร็วแสง สถานการณ์ยังดีเพราะเป็นเรื่องเกี่ยวกับโรงเรียน – สถานที่ที่ผลประโยชน์ทับซ้อนมากมายมาบรรจบกัน ขับเคลื่อนโดยคอมเพล็กซ์หลายชั่วอายุคนซึ่งเป็นโรงงานแห่งความท้อแท้
โซริยืนหยัดเพื่อลูกชายของเธอที่ตกเป็นเหยื่อของความก้าวร้าวทั้งทางวาจาและทางกายจากคุณโฮริ ครูเองกล่าวหาว่านักเรียนรังแกเพื่อนร่วมงานที่อายุน้อยกว่า ฝ่ายหลังโยนความผิดทั้งหมดไปที่ครูผู้สอน และทุกอย่างก็รับฟังโดยอาจารย์ใหญ่ผู้ไม่สบอารมณ์ซึ่งเพิ่งสูญเสียหลานชายไป ความชั่วร้ายเป็นสิ่งที่ชอบธรรม ความรู้สึกผิดไม่มีข้อกังขา แต่แรงจูงใจที่อยู่เบื้องหลังทั้งสองยังคงซับซ้อน และเมื่อมันเกิดขึ้นกับ Koreeda การปะทะกันของตัวละครบนเลนหลายเลนที่มีอยู่นี้จะถูกหักล้างด้วยสะเปะสะปะขนาดใหญ่จากสิ่งที่เรียกว่า “ชีวิตธรรมดา”. ในขั้นตอนปัจจุบันของงานของศิลปินชาวญี่ปุ่น มันเหมือนกับการเล่นปิงปองกับ Woody Allen, ลองเทคกับ Lisandro Alonso หรือโพรเพน บิวเทนกับ Michael Bay
โครงสร้างทั้งหมดคล้ายกับปริศนาที่มีกุญแจ แต่นี่เป็นเพียงม่านควันซึ่งเป็นหนึ่งในหลายๆ ด้วยการเล่าเรื่องแบบกล่อง เราเปลี่ยนมุมมองของเราหลายครั้ง บางครั้งเราก็ทำตามมุมมองของแม่ จากนั้นตามด้วยลูกชายของเธอ และสุดท้าย – ครูและอาจารย์ใหญ่ คงจะดึงดูดใจที่จะเรียก “สัตว์ประหลาด” ว่าเรื่องราวอาชญากรรมเป็นการฟื้นคืนชีพ หรืออย่างน้อยก็เป็น “การแสดงความเคารพต่อหนังคลาสสิก” (เปรียบเทียบกับ “ราโชมอน” ใน 3…2…1…) เป็นเพียงการที่ Koreeda วางแผนอย่างชาญฉลาดเกินไประหว่างประเภทที่ซ้ำซากจำเจ มันไม่ได้เกี่ยวกับการเล่นกับโครงสร้างของตัวเองหรือเกี่ยวกับความสัมพันธ์ทางศีลธรรมในฐานะธีมภาพยนตร์ยอดเยี่ยมที่คลาสสิกทุกคนควรเผชิญ ผู้กำกับเผชิญหน้ากับฮีโร่ของเขาด้วยความโง่เขลาที่มีชีวิตชีวา บนพื้นฐานของความเกลียดชังที่มีชีวิตชีวาพอๆ กัน: การเกลียดกลัวคนรักเพศเดียวกัน การล่าแม่มดในสื่อสังคมออนไลน์ การติดตามผู้มีอำนาจที่ศักดิ์สิทธิ์ทางสังคม และอาจเป็นเพราะเหตุนี้ ข้อเท็จจริงที่ว่า “ไม่มีอะไรเป็นอย่างที่เห็น” เป็นมากกว่าคำฮิตของผู้เขียนบท – “สัตว์ประหลาด” เป็นเรื่องราวเกี่ยวกับการเอาใจใส่ในฐานะการเสียสละ นำหน้าด้วยความพยายามทางปัญญาที่แท้จริง การประเมินใหม่ของ ความรู้ที่มีอยู่เกี่ยวกับผู้คน และเกี่ยวกับความสยดสยองที่แท้จริงของการไม่เข้าใจลูกของตัวเอง – ในช่วงอายุหนึ่ง ๆ การเป็น “สารเคมี” ไม่สามารถเชื่อในอำนาจของพ่อแม่ได้
คุณสามารถอ่านบทวิจารณ์ภาพยนตร์เรื่อง “Monster” ฉบับเต็มบนการ์ดภาพยนตร์ได้ที่ลิงก์นี้
ฤดูร้อนที่ผ่านมา
บทวิจารณ์ภาพยนตร์เรื่อง “Le retour” ผบ. แคทเธอรีน คอร์ซินี่
โดย Daria Sienkiewicz
“ฉันมีสิทธิ์ที่จะไม่เซ็กซี่” Farah (Esther Gohourou) วัย 15 ปีกล่าวกับแฟนใหม่ เพื่อตอบโต้ข้อกล่าวหาที่ว่าเสียงหอนมากเกินไปทำให้เสน่ห์ทางเพศของเด็กสาวหายไป และเป็นการยากที่จะต้านทานความประทับใจที่แคทเธอรีนคอร์ซินีพูดผ่านปากของนางเอกซึ่งยังคงมองผู้หญิงด้วยสายตาที่ละเอียดอ่อนและเห็นอกเห็นใจไม่เท่ากัน ในภาพยนตร์เรื่องล่าสุดโดยผู้กำกับชาวฝรั่งเศส การพักร้อนในคอร์ซิกากลายเป็นการหวนคืนสู่รากเหง้าของครอบครัวทางจิตวิญญาณสำหรับตัวเอก โอกาสในการสะสางเรื่องราวในอดีตและความขัดแย้งในครอบครัว และโอกาสพิเศษในการสำรวจตัวตนและเพศวิถี “Le retour” เป็นการผสมผสานที่สดใหม่และตลกขบขันของกลิ่นอายแห่งความคิดถึงของ “Daughter”, “Those Days, That Nights” และ “Silent Twins” ของอิตาลีเกี่ยวกับพลังที่อยู่ยงคงกระพันของความเป็นพี่น้อง
คอร์ซินีสร้างนางเอกภาพยนตร์เลือดเต็มตัวด้วยความเบาและกลเม็ดเด็ดพราย ไม่สมบูรณ์กำลังมองหาที่อยู่ของพวกเขาบนโลก ผู้หญิงที่เต็มไปด้วยชีวิตชีวา ใน “Le retour” เขาดูชะตากรรมของคนผิวสี Kheididja (Aïssatou Diallo Sagna) และลูกสาวของเธอ – Jessica วัยสิบแปดปี (Suzy Bemba) และ Farah ที่อายุน้อยกว่าสามปีที่มาถึง Corsica สิบห้าปีหลังจาก Kheididja ละทิ้งชีวิตเดิมของเธอ ที่นั่น. ไม่นานก่อนที่ความทรงจำอันเจ็บปวดเกี่ยวกับการตายของคู่หูของเธอและการพลัดพรากจากครอบครัวชาวอิตาลีอย่างกะทันหัน ซึ่งนางเอกสามารถปรับตัวได้อย่างเต็มที่ จะกลับมาหาผู้หญิงคนนั้นอีกครั้ง ในขณะที่ Kheididja ทำงานเพื่อดูแลลูก ๆ ของเพื่อนในครอบครัวชาวปารีส Farah ผู้หัวรั้นผู้เกลียดความเบื่อหน่าย และ Jessica ผู้คอยดึงเธอออกจากปัญหาตลอดเวลา ได้สัมผัสกับวันหยุดพักผ่อนที่สำคัญที่สุดในชีวิตของพวกเขา
“Le retour” หรือ “The Return” อาจใช้ชื่อว่า “One Summer” ได้ง่ายๆ เช่นเดียวกับภาพยนตร์ในปี 2015 ของ Corsini ที่แสดงให้เห็นฤดูร้อนที่แหวกแนวพอๆ กันสำหรับนักเรียนชาวฝรั่งเศสที่พัวพันกับเรื่องร้อนใจกับผู้หญิงที่มีอายุมากกว่า ผู้กำกับนำภาพหญิงสาวที่เร่าร้อน ความรักแบบโฮโมอีโรติกมาไว้บนวอลล์เปเปอร์อีกครั้ง ลอกแบบแผนใดๆ ก็ตาม การเฟตทิชบนหน้าจอหรือการปลอมแปลง หยดน้ำทะเลระยิบระยับบนผิว ร่างกายที่อาบด้วยแสงแดด และความอิ่มเอมใจในความรักของเจสสิก้าและไกอาเพื่อนที่เพิ่งพบของเธอ ทำให้รูปลักษณ์ภายนอกของตัวละครดูธรรมดาและเป็นธรรมชาติ เชื่อได้พอๆ กัน ด้วยพลังแห่งความเยาว์วัยเต็มเปี่ยม (ซึ่งผู้กำกับอายุเกือบเจ็ดสิบปีขาดไม่ได้) คอร์ซินียังแสดงตอนปาร์ตี้ของฟาราห์และเจสสิก้า เมื่ออยู่ในความร้อนของร่างกายที่ขับเหงื่อและแอลกอฮอล์ที่ไหลออกจากเฟรม สิบห้า – เด็กหญิงวัยขวบเศษต้องเอาตัวเองให้รอดจากปัญหาเป็นครั้งแรก เป็นแบบอย่างของลูกสาวในอุดมคติ พี่สาว ฉากมหัศจรรย์ของอ่างล้างมือที่รั่วแตกในการแสดงความปรารถนาอย่างฉับพลัน (อย่าลองที่บ้าน โดยเฉพาะของคนอื่น) พิสูจน์ให้เห็นถึงระยะห่างที่มากของศิลปินกับนางเอกและความคิดโบราณ ภาพที่ไม่จริงของความตื่นเต้นทางเพศซึ่งเป็นเพียงการรุม ในโรงภาพยนตร์
คุณสามารถอ่านบทวิจารณ์ภาพยนตร์เรื่อง “Le retour” ฉบับเต็มบนการ์ดฟิล์มได้ ที่นี่
