ภาพยนตร์ที่ทุกคนรอคอยจาก ฮายาโอ มิยาซากิ ซึ่งปรากฏการณ์ทางสายตาที่น่าอัศจรรย์เป็นการผจญภัยในตำนานชาวญี่ปุ่น แม้ว่าบางครั้งอาจจะไม่เทียบเท่ากับผลงานก่อนหน้าของเขา นักแอนิเมชั่นผู้มีอายุ 82 ปี ฮายาโอ มิยาซากิ เป็นตำนานด้วยภาพยนตร์เช่น “เจ้าหญิงโมโนโนเกะ” และ “มิตสซึ” ในประวัติศาสตร์ ดังนั้นคาดหวังใน “The Boy and the Heron” นี้สูงมาก และภาพยนตร์นี้เป็นนิทานสวยงามเกี่ยวกับการเจริญเติบโตและการจัดการกับความสูญเสีย ด้วยความช่วยเหลือจากฉากฝันแบบเวทมนตร์จากประตูชาวญี่ปุ่น การเล่าเรื่องหลังจากที่เวลาและสถานที่ได้ถูกกำหนดไว้ อาจจะมีความเหมือนกับภาพเรื่องที่ถูกตัดออกเป็นตอนๆ
เด็กชาย มาฮิโต มากิ (โซมะ ซันโตคิ) ตื่นขึ้นมาพร้อมเสียงเตือนรบที่ดังหู ปี 1937 เป็นยามสงคราม และโรงพยาบาลในเมืองไหมพริ้ว โดนไฟไหม้ เขารีบไปที่นั่นเพื่อพยายามช่วยแม่ออกจากอาคารโรงพยาบาล แต่ตึกถลากร้างลง สี่ปีต่อมา พ่อชย์ (ทาคุยะ คิมูระ) พาเขาออกจากโตเกียวไปยังเมืองอื่น ๆ ที่นี่พวกเขาจะอาศัยร่วมกันกับภรรยาใหม่ของพ่อที่ดีใจ สวยงามและตั้งครรภ์นาสึโกะ (โยชิโน คิมูระ) นั่นเป็นน้องสาวของแม่และมีลักษณะคล้ายกันทุกประการ
แต่เมื่อเธอพาเขาไปชมบ้าน เหยี่ยวสายทองเทา (มาซากิ ซูดะ) หีบความรอบรู้เขา นาสึโกะบอกว่ามันไม่曾เคยเข้ามาในบ้านของพวกเขามาก่อนนั้น ดังนั้นน่าจะเป็นเพื่อต้อนรับมาฮิโต เป็นจริง – เมื่อมาฮิโตตามมันไปเพื่อตามหามันในอาคารที่ถูกทอดทิ้ง เขากลายเป็นเหมือน “แอลิซในแดนมหาสมุทร” ในโลกที่แปลกประหลาดกับสิ่งมีชีวิตที่แปลกประหลาด
เวลาและพื้นที่ประสานเข้าด้วยกัน เขาพบกับแม่ที่ยังเป็นเด็ก พบพระบุรุษอายุไม่ว่าแก่อดีตของเขา รวมถึงลูกบอลขาวน่ารักที่เรียกว่า Warawara และเป็นคนที่ยังไม่เกิดกำลังกำลังจะเข้าสู่โลกมนุษย์ เขาไปเยี่ยมนรก เขาเห็นว่าโลกมีการสมดุลด้วยกล่องมนต์วิเศษ เขาหนีไปห่างจากนกที่หิว และผ่านพ้นผจญภัยหลายอย่าง โดยท้ายที่สุดพบกับโลกของเราอีกครั้ง
มิยาซากิปล่อยให้เนื้อเรื่องเดินหน้าอย่างช้าๆ ภาพยนตร์ 2 มิติที่สวยงามน่าดูมีความรู้สึกเหมือนกับการพบเจออีกครั้งเมื่อเทียบกับการใช้เทคโนโลยีสร้างภาพที่ใช้กันอย่างแพร่หลายในปัจจุบัน และลักษณะการทำงานที่เงียบสงบ ตอนที่มาฮิโตดื่มน้ำ ในฉากที่ไม่มีความสำคัญต่อเนื้อเรื่อง เราก็ยังได้ติดตามเขาเมื่อเขาก้าวเข้าหาสายน้ำ ปิดน้ำเสิร์ฟในถ้วย ยกขึ้นมาให้เข้ากับริมฝีปาก เข้าชิงน้ำ และกิน
หลายนาทีของภาพยนตร์ทั้งหมดคละคลุ้งไปที่รายละเอียดของชีวิตประจำวันอย่างนี้ อย่างไรก็ตามรายละเอียดของชีวิตประจำวันนั้นน่ารำคาญที่จะดู ส่วนกลางของภาพยนตร์ มังกะ/สตูดิโอจิบลี/แอนิเมชั่นแฟน ที่มีความรู้เกี่ยวกับประเพณีประวัติศาสตร์ญี่ปุ่นอาจสามารถดึงแรงบันดาลใจมากขึ้นจากนาทีที่ช้าเช่นนี้ องค์ประกอบของนายเรื่องคือเหมือนกับในทางแบบตะวันตก เรามีวีรบุรุษที่ต้องเอาชนะอุปสรรค และระหว่างทางเขาพบกับสิ่งมีชีวิตที่ต้องการช่วยเขาและสิ่งอื่นที่ต้องการทำให้เขาเสียหาย
อย่างไรก็ตามเมื่อเทียบกับภาพยนตร์ “The Lord of the Rings” ตัวอย่างเช่น ที่เรารู้ว่าโฟรโดต้องไปสู่มอร์ดอร์ และว่ามีอันตรายรอคอยอยู่ในทาง เรายังรู้ว่าโฟรโดมีเป้าหมายชัดเจน มาฮิโตที่เป็นวีรชนนิ่งไม่มีเป้าหมายโดยตรงกับการผจญภัยของเขา นกเทียงล่วงหนี้เขาไปพบแม่ของเขาซึ่งเขารู้ว่าเธอเสียชีวิต แต่เขาก็ตามไปเพื่อเขาคิดถึงเธอและอาจต้องการความชัดเจน? จากนั้นเกิดความสับสนของเหตุการณ์ในเวลาและพื้นที่ที่แตกต่างกัน มีคราวกับพระอาทิตย์ตกและฟ้าในจัตุรัสของจักรวาล และดนตรีประกอบที่ดีนั่นเอง
อย่างไรก็ตามฉันตื่นเต้นกับความละเอียดของภาพที่มีรายละเอียด เสียงเสียดที่เป็นมิตรและบางทียอดเยี่ยม นอกจากนี้ยังมีโอกาสในการดูภาพยนตร์ในรูปแบบ IMAX ซึ่งเป็นการเต็มที่ทางทางสายตา ภาพยนตร์นี้เป็นการต้องรับสำหรับแฟนของ Miyazaki แต่สำหรับเราที่เหลืออาจจะพบเรื่องน่าสนใจและแตกต่างที่ทำให้ได้รับแรงบันดาลใจไม่ว่าเราจะมีโอกาสในการดู IMAX หรือไม่”
