เราถูกกำหนดให้ปรบมือให้กับโจรชั่วตลอดไปหรือไม่? เรานั่งอยู่ในโรงภาพยนตร์สมัยใหม่ที่ติดตั้งระบบภาพและเสียงที่ทันสมัย ซึ่งใช้ในการฉายภาพในอดีตของกลุ่มบริษัทสื่อ ในที่สุด เมื่อไมเคิล คีตันกลับมาในเสื้อคลุมสีดำสนิทหลังจากผ่านไปสามทศวรรษ มันเหมือนกับว่าหนังหยุดไปสองสามวินาทีเพื่อให้มีเวลาได้ปรบมือ แน่นอนว่าไม่มีอะไรที่สร้างสรรค์โดยเนื้อแท้เกี่ยวกับการปัดฝุ่นรายการโปรดของแฟนๆ และผลักพวกเขากลับมาต่อหน้ากล้อง แต่ในยุคของลิขสิทธิ์ มีความรู้สึกว่ามันเป็นรายการหลัก
เมื่อปีที่แล้ว มีแฟน ๆ จำนวนมากพูดถึง “Doctor Strange in the Multiverse of Madness” หลังจากฟอรัมออนไลน์ทั้งหมดเชื่อว่าภาพยนตร์เรื่องนี้เป็นเพียงการโจมตีของจี้และไข่อีสเตอร์ นี่คือการกลับมาของผู้สร้างภาพยนตร์ที่สร้างภูมิทัศน์สมัยใหม่ของภาพยนตร์แนวนี้ และผลงานของเขาเพียงไม่กี่เดือนก่อนหน้านั้นก็ถูกบุกค้นสุสาน จนทำให้ “Spider-Man: No Way Home” เป็นหนึ่งในภาพยนตร์ที่ทำรายได้สูงสุดตลอดกาล ข้อสันนิษฐานคือภาคต่อของ “Doctor Strange” จะเป็นขั้นตอนต่อไป แต่ส่วนใหญ่แล้วมันก็เป็นแค่หนังอีกเรื่องของ Sam Raimi ที่น่ากลัวมาก
ในนั้นมีข้อขัดแย้งหลักกับ “The Flash” ต้องบอกว่าเมื่อการผจญภัยที่เต็มไปด้วยแอ็คชั่นของ Andy Muschietti ได้ผลดีจริงๆ คริสตินา ฮอดสันได้แสดงบทภาพยนตร์ที่เข้มข้นและมีโครงสร้างที่ดี ซึ่งนำเสนอการตีความ “เรื่องราวต้นกำเนิด” ทั่วไปอย่างชาญฉลาด และมุสเชียตตีก็จับตาดูซีเควนซ์แอ็กชันที่สร้างสรรค์ แต่ในขณะเดียวกัน ราวกับว่านั่นยังไม่เพียงพอ ทีมงานสร้างยังจำเป็นต้องบุกค้นแคตตาล็อกเบื้องหลังของ DC และสร้างอาวุธให้กับความคิดถึงของเราเพื่อถ่ายทำให้เสร็จ
ใน “The Flash” เราพบแบร์รี่ อัลเลน ผู้ซึ่งเดินทางย้อนเวลากลับไปในอดีตเพื่อพยายามเปลี่ยนแปลงอดีตของเขาด้วยความช่วยเหลือจากมหาอำนาจ ปัญหาเกิดขึ้นเมื่อการเข้าไปยุ่งกับเวลาของเขาส่งผลกระทบอย่างมากต่ออนาคตและตอนนี้กำลังคุกคามที่จะทำลายโลก แนวคิดพื้นฐานสำหรับภาพยนตร์เรื่องนี้มาจากหนังสือการ์ตูนเรื่อง “Flashpoint” ซึ่งเป็นเรื่องราวยอดนิยมที่ได้รับการดัดแปลงเป็นภาพยนตร์แอนิเมชั่นเรื่อง “Justice League: The Flashpoint Paradox”
“The Flash” บางครั้งก็กระตุ้นความคิดและในขณะเดียวกันก็ไร้เดียงสาโดยสิ้นเชิง เอฟเฟกต์นั้นยอดเยี่ยมและในขณะเดียวกันก็แย่อย่างน่าตกใจ หัวใจหลักของมันคือคำเตือนเกี่ยวกับความคิดถึงที่มากเกินไป แต่ในขณะเดียวกัน ภาพยนตร์ก็สนุกไปกับความโอเวอร์โหลดนั้นมากเกินไป ภาพยนตร์ให้ความรู้สึกบางส่วนเหมือนภาพยนตร์ฟอร์มยักษ์ยุคเก่าที่ให้ความรู้สึกสมจริง แต่ก็เหมือนกับก้าวต่อไปในยุคปัจจุบันของภาพยนตร์ฟอร์มยักษ์ในปัจจุบันที่อาศัยความสำเร็จก่อนหน้าของแฟรนไชส์ทั้งหมด
ในแง่ของการแสดงทุกคนเป็นสุดยอด Michael Keaton เข้าใจความยุ่งเหยิงที่เขากำลังก้าวเข้ามา แต่ไม่เคยผิดพลาด Sasha Calle ได้รับบทบาทที่ดูเหมือนจะไม่ได้เขียนมาเพื่อเธอเช่นเดียวกัน Supergirl เป็นเพียงความคิดภายหลัง แต่ Calle ก็พยายามอย่างเต็มที่ในสถานการณ์นี้ Ezra Miller รับบทเป็น Barry Allen สองเวอร์ชัน และทำหน้าที่แยกแยะพวกเขาได้ดีมากด้วยวิธีที่ละเอียดอ่อน เป็นความสำเร็จที่ควรค่าแก่การสืบสวน แต่ไม่มากเท่ากับชีวิตส่วนตัวของเขา
มี “The Flash” เวอร์ชันที่แข็งแกร่งกว่าที่เชื่อความคิดของเขามากกว่า การจับคู่ Barry Allen กับรุ่นน้องของตัวเองเป็นเรื่องฉลาดจริงๆ มีเรื่องราวทางอารมณ์ที่เขียนได้ดีเกี่ยวกับการรู้จักปล่อยวาง นอกจากนี้ยังมีคำอุปมาที่ชัดเจนของสปาเก็ตตี้เพื่ออธิบายวิธีการทำงานของ multiverses ได้อย่างง่ายดาย แต่ส่วนที่แข็งแกร่งที่สุดของภาพยนตร์เรื่องนี้รู้สึกเหมือนเล่นหน้ากัน
ในความคิดของสตูดิโอ เกมหลักตอนนี้คือกองทัพของศิลปินวิชวลเอฟเฟ็กต์ที่ทำงานหนักเกินไปและค่าจ้างน้อยเกินไปถูกบังคับให้นำเสนอสิ่งที่เคยรู้สึกเหมือนจริงในเวอร์ชันเทียม หวังว่าผู้ชมจะปรบมือให้ แต่เราปรบมือเพื่ออะไร? มีความเห็นถากถางดูถูกที่หักล้างการเดินทางของตัวละครที่จริงใจซึ่งภาพยนตร์เรื่องนี้พยายามจะบอก มันน่าผิดหวังเพราะ “The Flash” อาจเป็นอะไรที่พิเศษได้ง่ายๆ
ดังที่ได้กล่าวไปแล้ว “The Flash” ยังคงเป็นประสบการณ์ที่สนุกสนานอย่างยิ่งที่ไม่เคยหยุดและไม่เคยลืมที่จะตลก Dwayne Johnson คิดว่า “Black Adam” จะเปลี่ยนจักรวาล DC แต่ “The Flash” เป็นภาพยนตร์ที่ทำจริง
ในหลาย ๆ ด้าน มันให้ความรู้สึกเหมือนเป็นตอนจบที่ทิ้งความจำเป็นที่จะต้องมองไปข้างหน้า – แต่จนกว่าหนังจะย้อนความหลังครั้งสุดท้ายเท่านั้น เราถูกกำหนดให้ปรบมือให้กับโจรชั่วตลอดไปหรือไม่? ตราบเท่าที่ยังมีหลุมฝังศพให้โจมตี
